Vorige week zat ik met een groep nog op Terschelling in wat ik gekscherend wel eens een pretpakket Zen noem. Een retraite - met best een stevig meditatieprogramma overigens - maar een soort vakantieretraite. ’ s Ochtends en ’s avonds mediteren met inleiding en gesprek. Het verschil met een 'normale' sesshin is dat de middag dan … Lees verder De stille kracht van fluitekruid en samen zitten.
Deze week zijn we in Zentrum weer begonnen met een nieuw seizoen. Voor de leraren vaak een aanleiding om een nieuw thema of een andere invalshoek te nemen voor de komende tijd. In mijn groepen wil ik de komende tijd werken met iets wat heel typerend en uniek is voor de Zentraditie: de koan.Een koan is een existentiële vraag, die met … Lees verder De vrijheid van de weidse hemel
Van oud naar nieuwWeer een jaar dat op het punt staat van verdwijnen in de tijd van de geschiedenis. Een tijd die gekenmerkt wordt door turbulentie, conflicten en mondiale zorg om de planeet waar we al zo lang vertoeven. En altijd de vraag: hoe hou je jezelf op de rit, zonder je af te wenden van alle … Lees verder Het gelaat van de Boeddha.
Hebben religieuze rituelen ons nog iets te zeggen in een geseculariseerde tijdsgewricht als het onze en kunnen we er nog iets mee? In ons gewone dagelijkse leven hanteren we waarschijnlijk meer rituelen dan we weten. Zij smeren de raderen van ons dagelijks leven en faciliteren onze communicatie. Iemand een hand geven bij een ontmoeting - … Lees verder Religieuze rituelen in een seculiere tijd
Als er een kies getrokken wordt of je vulling afbreekt, heeft je tong vaak een onweerstaanbare neiging om telkens naar het ontstane gat te gaan. Ons denken heeft een vergelijkbare neiging om alsmaar terug te gaan naar een oude pijnlijke ervaring. Soms is dit behulpzaam zoals het ’likken van je wonden’ behulpzaam en genezend kan … Lees verder Het trekken van je kies en het gesprek met jezelf.
De natuur lijkt te exploderen. Overal schieten fluitekruid en koolzaad de grond uit en de wereld tooit zich in wit, geel en groen. Een altijd maar voortgaande en eindeloze manifestatie van leven, van komen en gaan, ontstaan en vergaan. Gisteren hoorde ik dat Hennie Vrienten is overleden, net als Jan Rot onlangs. Dierbare troubadours die nu verder moeten … Lees verder Lentelied
Standbeeld van Ryukan
Uitzicht vanuit de rijdende bus (Foto: Anna Charlotte Wijffels) In een van Nescio’s verhalen uit 'Boven het dal' komt de kunstschilder Bavink op bezoek bij Koekebakker op zijn zolderkamertje. Daar ontvouwt zich deze dialoog: "Kereltje" zei Bavink en stond in de opening van m'n deur, "wat doe je"? "Goeiemorgen" zei ik, "je ziet wat ik doe. Ik doe nix". … Lees verder Nix doen: een macht van een bezigheid.
Het seizoen gaat weer van start voor de doorgaande groepen in Zentrum. En opnieuw realiseer ik me hoe belangrijk het is dat we dit samen doen. Natuurlijk moeten we het zélf doen en heeft ieder van ons een eigen weg te gaan, maar tegelijk krijgen we ook ondersteuning van alle kanten en alle tijden. Onze … Lees verder Alleen en verbonden tegelijk
Onlangs zag ik een al wat oudere film uit 2017 die me aan het nadenken zette over de vaak wat nonchalant gebezigde uitdrukking: 'met de stroom meegaan'. In de lessen afgelopen week behandelde ik - overigens prachtige - teksten van de Chinese zenmeester Honghzi (991-1058). Hier een typerende zin die vaak terugkomt in de Chinese … Lees verder Met de stroom meegaan?
Zentrum 