Thuis in je eentje mediteren is niet zo makkelijk.
En alle Corona perikelen helpen ook niet echt mee op dit moment!
Meestal gaat dat nog het beste als je net begonnen bent met Zen.
Dan is het nog nieuw en fris, zijn de resultaten soms verrassend en doe je wonderbaarlijke ontdekkingen.
Maar na verloop van tijd, als de wittebroodsweken of – maanden voorbij zijn, kan het lastiger worden. Zoals met het leren bespelen van een muziekinstrument.
In het begin is het kicken omdat je snel progressie maakt en met een beetje aanleg al gauw een lekker moppie wegspeelt. (behalve als je viool of cello speelt…)
Maar na verloop van tijd ontstaat er vaak vertraging.
Het wordt wat taaier allemaal, de progressie is minder voelbaar en er komt ergens een omslagpunt waarin je moet doorzetten of er de brui aan geeft. Zo liggen er op mijn zolder nog twee saxofoons te wachten op iemand die het stof er weer eens uitblaast.
Met meditatie werkt dat net zo. En nu we even niet meer live met elkaar kunnen zitten kan dat nog lastiger zijn. Hoe goéd en bevredigend het online mediteren overigens ook werkt.
Het verlangen om regelmatig te ‘zitten’ is er meestal wel, maar komt soms ongemerkt terecht op ons lijstje van ‘moeten’. En dat werkt contra-productief.
Zoals met veel zinvolle bezigheden, vraagt mediteren aanvangsenergie, een startmotor om de boel op gang te krijgen, zoals bij je auto of motor.
Zaken als bier, chips en TV gaan vanzelf, die hebben dat niet nodig.
Maar voor dat wat niet meteen in onze comfort zone valt, ligt dat anders.
Het is de moeite waard om uit te zoeken wat voor jou werkt. Vaak kunnen ogenschijnlijk kleine dingen helpen: een vaste plek waar het prettig zitten is, simpele rituelen, een vast tijdstip.
Of je meditatie koppelen aan een moment in je dagelijkse leven: meteen na je werk, voor het slapen, na je ochtend douche; vóór, na of in plaats van het journaal of als je huisgenoten ‘goede tijden slechte tijden’ kijken.
Natuurlijk: een helder en stevig voornemen werkt het beste. Uiteindelijk is het altijd weer simpelweg een kwestie van ’gewoon doen’.
In plaats van: ’eigenlijk zou ik’ of ’misschien moet ik’.
Een oude vriend van me – die zelf nooit rookte overigens – zei over roken dat het een manier is om op adem te komen. Iedereen die rookt snapt dit.
Roken is een moment van time-out, tijd voor jezelf.
Ook zazen is een gelegenheid om op adem te komen in een ons soms adembenemende bestaan.
Je kunt het natuurlijk ook combineren – zoals mijn zenleraar – maar zazen schijnt gezonder te zijn en kan je ook laten ervaren hoe adembenemend ons leven is. In de goeie zin van het woord.
___________________________________
De eerste week van februari gaan we met de doorgaande groepen weer een nieuw seizoen in met een nieuw curriculum. Iedereen met enige ervaring is van harte welkom.
Ben je nog tamelijk nieuw, dan start er op 15 februari een introductiecursus Zen, met op 1 en 8 februari een open les.
Zentrum 