Het seizoen gaat weer van start voor de doorgaande groepen in Zentrum.
En opnieuw realiseer ik me hoe belangrijk het is dat we dit samen doen.
Natuurlijk moeten we het zélf doen en heeft ieder van ons een eigen weg te gaan, maar tegelijk krijgen we ook ondersteuning van alle kanten en alle tijden. Onze voorgangers uit het verleden hebben de weg bereid, onze leraren, ouders, familie en vrienden. Alles en iedereen helpt in feite als je kunt zien dat alles wat je tegenkomt je leven is, en dus ook je beoefening.
Maar een concrete groep mensen met wie je nú regelmatig bij elkaar komt, met wie je beoefent en bespreekt: dat is uiterst behulpzaam en inspirerend.
Zoals christenen wekelijks de kerk bezoeken, moslims de moskee, zo komen wij wekelijks samen in de zendo.
Om te mediteren en met elkaar te spreken over de voetangels en valkuilen, maar ook over het plezier, de diepte en de verworvenheden van onze beoefening. Om te sparren met elkaar en in persoonlijk onderhoud met de leraar, om je hang-ups onder ogen te zien, je ideaalplaatjes te doorzien.
Er is een bekende dialoog tussen Boeddha en Ananda – zijn levenslange metgezel – waarbij de laatste vraagt: ‘Eerwaarde heer, dit is de helft van het heilige leven: goede vriendschap, goed gezelschap, goede kameraadschap.’ Maar de Boeddha antwoordt dan krachtig: ‘Nee, Ananda! Dit is het gehele, heilige leven: goede vriendschap, goed gezelschap, goede kameraadschap. Wanneer je een goede vriend hebt, goed gezelschap, een goede kameraad, dan mag verwacht worden dat je het Edele Achtvoudige Pad zult ontwikkelen en cultiveren’.
Het belang van de Sangha is blijkbaar nauwelijks te overschatten. Vandaar: indien ook maar enigszins mogelijk, kom gewoon naar de zendo.
Ik herinner me dat Nico (Tenko Roshi) ooit zei: ‘als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor ons.’
En het is waar: je wordt gemist als je er niet bent. In ieder geval door mij, maar zeker ook door anderen.
Het is inspirerender om met een volle bak te zitten dan met een halfvolle. En verder is het goed om te beseffen dat je niet alleen iets komt hálen, maar dat je ook iets komt brengen: je aanwezigheid en presentie.
Ik denk dat onze Weg uiteindelijk meer eerder gaat over geven dan over ontvangen. Je aanwezigheid doet er toe en is niet te onderschatten.
We denken vaak te licht over onszelf in dat opzicht.
Ik citeer Krisnamurthi in zijn boekje ‘De enige revolutie’:
‘Meditatie is geen vluchten uit de wereld – niet het zichzelf afzonderen en afsluiten, maar veeleer het begrijpen van de wereld en haar wegen. De wereld heeft weinig meer te bieden dan voedsel, kleding en onderdak, en genot met haar vele smarten. Meditatie is weg zwerven van deze wereld; men moet volslagen buitenstaander worden. Dan heeft de wereld een zin, en is de schoonheid van hemel en aarde bestendig. Dan is liefde geen genot. Aan dit alles ontspringt een werkzaamheid die niet de vrucht is van spanning, van tegenstrijdigheid, van het zoeken naar zelf-vervulling, of van machtswaan.’
Zentrum 