Nico Tydeman (Tenko Sojun Roshi)
De term ’Inka’ komt uit de Rinzai-zentraditie. Omdat onze traditie zowel een Soto- als een Rinzai-lijn heeft, kan een Dharma-opvolger Inka ontvangen en dit ook doorgeven aan de eigen opvolgers.
Inka wordt beschouwd als de uiteindelijke en definitieve bevestiging van de Dharma-overdracht. Vanaf dat moment sta je écht op eigen benen, hoewel dat in de praktijk meestal al lang zo was.
Maar met Inka wordt dit officieel nog eens bevestigd door je leraar. Wie dit certificaat ontvangt, krijgt daarmee officieel de titel van Roshi.: dat betekent letterlijk: Oud kind.
De titel ’Oud kind’ is prachtig. De Taoïst Lao Ze – auteur van de beroemde Daodejing (Tao Te Ching) droeg ook de naam ’Oud kind’. We bevinden ons in goed gezelschap.
Ik zie Inka vooral als een laatste blijk van vertrouwen en aanmoediging van Nico Senko Roshi mijn leraar; om de beoefening van Zen voort te zetten en nog meer te verwerkelijken in mijn leven; en dat samen met iedereen die deze weg met mij wil meegaan en met wie ik ook maar tegenkom op mijn weg.
En ik hoop dat nog een tijdje te mogen doen.
Ik kreeg een wat lastig uit te preken nieuwe Dharma-naam: ’Muishitsu’. Dat betekent: Ware mens zonder rang of stand. Zen is zo paradoxaal: krijg je een titel, maar wordt je meteen duidelijk gemaakt dat je net als iedereen een mens zonder rang of stand bent; maar wel: een Ware mens. Uiteraard!
De toevoeging ’wáre’ is wel essentieel; die geldt voor ons allemaal van belang en ook dat geldt voor ieder van ons.
De uitdrukking komt van Linji, een Chinese Zenmeester uit die 9de eeuw, die ooit tot zijn monniken deze woorden zei:
‘Hier, in deze naakte klomp rood vlees is een Ware mens zonder rang of stand. Elk moment gaat hij de poorten van jouw gelaat in en uit. Als er iemand onder jullie is, die dit nog niet wist: kijk dan, kijk dan!’
Overigens kwamen er twee grappige gebeurtenissen voorbij aangaande mijn naam Muishitsu (je spreekt trouwens uit – neem ik aan – Moe-i-shitsoe)
Als eerste: zojuist merkte ik dat als ik de naam intyp, de autocorrectie halverwege aangeeft: ’muisstil’. Een stille hint om niet teveel te (s)preken en indien nodig, me stil te houden? Die neem ik mee.
’Het’ is immers niet met denken en woorden alleen te vangen.
Als tweede: ik had mijn oudste dochter aan de lijn en toen ik zei wat mijn nieuwe dharma-naam was: riep ze: ’Wat? Mooie shitzooi?’. Elke keer als iemand naar mijn nieuwe Dharma-naam vraagt, heb ik die nog even niet meteen paraat. Dan val ik terug op ’Mooie shitzooi’ en dan weet ik het weer: Muishitsu!
’Mooie shitzooi’ is een prima reminder, vooral ook door dat accent op het ’mooie’….
Zentrum 