Your life is as good as your mindset

Af en toe huur ik een auto bij  Mywheels en in de vakantie kreeg ik een mailtje van ze met deze aansporing: 

’Your life is as good as your mindset. Geen haast, het is vakantie, neem de tijd en geniet van dit mooie duurzame avontuur!’

Prima slogan (wel lastig om mooi te vertalen in het Nederlands, dus maar zo gelaten).
De wijsheid ligt op straat en is voor iedereen toegankelijk. We voelen meteen aan waarover het gaat, ook de diepte ervan. Want de aanmoediging geldt natuurlijk niet alleen voor vakantie, maar voor ons hele leven. Beeldend kunstenaar en dichter Willem Hussem zette dit in twee regels neer:

waarom die haast
weet jij wanneer je werk klaar is

Je werk is meer dan alleen wat je nu concreet om handen hebt. Het is tegelijk ook je ‘levenswerk’ en je hele bestaan zit in dit huidige moment.
Dat is immers niet afgescheiden van verleden en toekomst, maar is één geheel dat nooit af is of ‘klaar’.

Kun je in dít moment doen wat je doet, zijn waar je bent, gaan waar je gaat; zonder aldoor opgedreven te worden door een innerlijke onrust die je voortjaagt naar straks en het volgende. En daarna weer verder naar het volgende en zo voort.

De meesten van ons weten dit intussen wel. Net zoals we weten dat onze mindset bepalend is voor hoe wij ons leven ervaren en waarderen.
Dat een wérkelijk geleefd moment in je achtertuin bevredigender en vervullender kan zijn dan het tofste feest op Bali.

Er is maar één probleem: het lukt ons zelden om deze inzichten een werkelijk en geleefd onderdeel te laten zijn van ons leven. Onder de voortdurende druk van onszelf en de onrust die ons altijd weer voortdrijft naar iets buiten ons, vergeten we dit gewoon.

En dan haasten we ons weer om elders aan te komen, te zijn waar we nu niet zijn of niet wíllen zijn. Bovendien: Bali klinkt toch wel effe spannender dan je achtertuin. 

Elke vorm van religie of spiritualiteit gaat over onze innerlijke houding en dat geldt zeker voor het Boeddhisme, dat er bij uitstek zijn werk van maakt dit te onderzoeken en te verhelderen.
Overigens zonder de wereld te verlaten of onbelangrijk te achten. Boeddhisme noemen ze daarom ook wel de religie van de aarde.

Als we minder haast hebben en meer tijd kunnen maken voor het cultiveren van een innerlijke houding van leven ’on the spot’, het kweken van vertrouwen in ons leven, dan krijgt je leven meer het karakter van vakantie. Niet van luieren of het voortdurend leuk willen hebben, maar van werkelijk de plek kunnen waarderen waar je nu bent. Op vakantie valt ons dat wat makkelijker.

Daarom zeggen we ook wel: mediteren is even vakantie nemen van jezelf: van je haast, je gedoe en getob, je koortsachtig zoeken naar geluk, naar waar het beter of fijner is. Vakantie, opdat je wat meer kunt aarden en rusten in je leven nu.

Hoewel we dat ter plekke kunnen ’doen’, gebeurt dat zelden omdat we het simpelweg vergeten.

Het vraagt training om de neiging het altijd elders te zoeken, even te onderbreken en je eraan te herinneren dat het niet zozeer in de omstandigheden alleen zit, maar vooral in hoe jij je ertoe verhoudt. Die training heeft het karakter van herinnering en gewenning, of óntwenning zo je wilt.

Dat is net zoiets als het trainen van mijn beroerde forehand in tennis omdat ik het ooit verkeerd heb aangeleerd. Horen en weten hoe het moet van je leraar is een goeie aanzet maar niet genoeg: ik moet het mezelf voortdurend her-inneren. Om het dan eindeloos te oefenen in het spel: 100, 1000, 10.000 keer. Totdat het zó in het systeem zit dat het bbijna als vanzelf gaat.

De geest gaat vooraf aan de materie, maar dient wel getraind te worden.